Kroz prizmu usamljenih predmeta i portreta, izložba Zvuci postojanja mladog i perspektivnog fotografa Strahinje Vukića istražuje tišinu svakodnevnih trenutaka. Zauzimajući dokumentarni manir, svaki kadar otkriva emotivnu složenost u kojoj se provlače nijanse melanholije i nežnosti. Ovi radovi prevazilaze puku dokumentaciju i postaju tihe, autonomne priče; svaki detalj je pažljivo sačuvan i zamrznut u vremenu.
Serija svesno suočava posmatrača sa tišinom, sa tihom napetošću prostora i trenutaka koji inače prolaze neprimećeno. Predmeti koji retko dobijaju status centralnog motiva u fotografiji, ovde zadobijaju novo, dublje značenje. U njima se artikuliše prisustvo odsutnog, senka života koja ostaje sačuvana u snimku. Ovi prizori funkcionišu kao pandan portretima ljudi; oni postaju portreti grada, otkrivajući fragmente njegove intime, melanholije i tišine.
Autorski fokus nije na težnji ka idealnoj kompoziciji, već na pristupu ličnog dnevnika, beleženja zatečenog, viđenog i doživljenog. Na taj način, nudi se dokumentarna jednostavnost kao otvoren prostor za refleksiju i emociju. Kroz jednostavne, ali značenjski snažne kompozicije, posmatrač je pozvan da se suoči sa tišinom, usamljenošću i fragilnostima koje su često nevidljive u svakodnevnom životu. Izložba Strahinje Vukića stoga nije samo putovanje kroz slike, već i poziv na promišljanje o trenucima koji ostaju neizrečeni, ali ne manje značajni.
O autoru
Strahinja Vukić (1997, Srbija) započeo je put ka fotografiji rano, kroz dvostruki uticaj: vizuelni, od roditelja koji su se bavili fotografijom, i auditivni, od dede, profesionalnog klarinetiste, koji mu je usadio osećaj za ritam i „slike u pokretu“. Njegov profesionalni nastavlja se dolaskom u Beograd 2017. godine, gde stiče prva studijska iskustva u fotografiji i postprodukciji.
Ključni korak bio je 2018. godine, kada je upisao Fakultet dramskih umetnosti, odsek Kamera, gde produbljuje razumevanje vizuelnog pripovedanja. Tokom ovog perioda, aktivno stiče iskustvo radeći na dokumentarnim i igranim filmovima, a svoje radove predstavlja javnosti na više grupnih izložbi u Čačku i Beogradu, među kojima se ističe izložba studenata Kamere FDU Identiteti u Studentskom kulturnom centru (SKC). Vukićev stil, koji se neprestano razvija, inspirisan je neposrednom okolinom i ljudima, spajajući dokumentarni pristup sa stečenim formalnim obrazovanjem.
